« رابرت دنیرو » در فیلمهای تقریباً غیرقابلدیدن زیادی ایفای نقش کرده است، بنابراین گرچه وسوسه‌انگیز است که بگوییم «جنگ با پدربزرگ» بدترین آنهاست، اما نمیتوان به طور قطعی این نظر را داد. با این حال این فیلم آنقدر بد است که شایسته‌ی این عنوان باشد. اگر به خاطر مشارکت «رابرت دنیرو»، «ام تورمن»، «چیچ مارین»، «جین سیمور» و «کریستوفر واکن» نبود، ممکن بود به علت شوخی‌های ناخوشایند، شخصیت‌های بی‌روح با انگیزه‌های مزخرف و داستان‌های فرعی خسته‌کننده این فیلم به پرده‌ی سینما نرسد. فیلمی با چنین بازیگرانی نادیده گرفته نمیشود و مستقیم به صورت ویدیو به خانهها نمی‌آید.
به راحتی میتوان دید «جنگ با پدربزرگ» برای رسیدن به چه چیزی تلاش میکند. با وجود این که این فیلم حال و هوای مشابه «تنها در خانه» دارد، به دلیل روابط خانوادگی‌ای که در مرکز فیلم وجود دارد، نمیتوان «رابرت دنیرو» را با «مکالی کالکین» مقایسه کرد. کسانی که حافظه‌ی خوبی دارند ممکن است کمدی تاریک «دنی دویتو» به نام «جنگ گلهای رز» (1989) با بازی مایکل داگلاس و کاتلین ترنر را به یاد بیاورند. این فیلم که سرشار از شوخی‌های سوزناک است، نقطه‌ی اوج ورزش خونین جنگ‌های خانوادگی است. فیلمی به اصطلاح خانوادگی مانند «جنگ با پدربزرگ» هرگز نمی‌تواند به این سطح نزدیک شود. «جنگ گلهای رز» نشان میدهد که یک فیلم از این دست تا چه حد باید پیش رود تا موثر واقع شود و به همین دلیل قرار نیست مانند «جنگ با پدربزرگ» دارای رتبه‌بندی PG باشد.
وقتی فیلمی با این فیلمنامه‌ی بد چنین بازیگران مطرحی را به خود جلب میکند، این سوال به وجود می‌آید که آیا کارگردانش – «تیم هیل» که بیشتر به عنوان یکی از خالقان «باب اسفنجی» شناخته میشود – دارای فیلم دیگری است یا خیر. از آنجا که به نظر میرسد هیچ چیز شومی در اینجا وجود ندارد، علت همکاری این بازیگران کمبود کار و نیاز به پول است. این مسئله مشارکت دنیرو را توضیح نمیدهد، اما او سال‌هاست که چنین کارهایی را انجام میدهد، بنابراین احتمالاً برای حضور در این فیلم بهانه‌ای لازم ندارد.
شوخی‌های سخیف این فیلم تنها برای کودکان خنده‌دارند. فقط کسانی از «جنگ با پدربزرگ» خوششان می‌آید که فرق «رابرت دنیرو»، «رابرت فراست» و «رابرت کندی» را نمی‌دانند. حتی واژهی «کودکانه» هم برای توصیف این کمدی احمقانه و ناخوشایند کافی نیست. از طرف دیگر، واژهی «زباله» کاملاً درست به نظر میرسد.
مترجم: امید بصیری
- ۹۹/۰۸/۱۳